We ontmoetten, naar hun weten, de 3 oudste nog levende spelers (vlnr Noel Serroels, Gaspar Geldof en Noel Vanthournout) van SV Olympic Ingelmunster en Molensport Ingelmunster ten huize van de 91-jarige Gaspar Geldof (Rusthuis Ingelmunster) voor een babbel over hun tijd als voetballer bij de 2 oorspronkelijke Ingelmunsterse voetbalclubs die aangesloten waren bij de KBVB.

 

Gaspar Geldof (15/2/1928): “Ik was zoon van uitbaters van Café In de Congo en sloot me onmiddellijk na de 2^de Wereldoorlog aan bij Molensport en heb er altijd blijven spelen tot ik trouwde. Ik was ne linksenolf zoals ze dat toen zeiden en vanaf mijn 17^de mocht ik opdraven met het eerste elftal, ton in 2^de provinciale. Als zelfstandig loodgieter overtuigde mijn echtgenote mij de schoenen aan de haak te hangen, ik was toen nog maar 26, uit vrees door eventuele blessures mijn broodwinning, en die van ons gezin, te verliezen.”

 

Noel Vanthournout (16/1/1932): “Vanaf mijn 14^de werkte ik in de Moquette en sloot me op mijn 15^de aan bij Molensport en ik ben ook altijd in Ingelmunster blijven voetballen. Op mijn 17^de (in 1949) debuteerde ik in den eersten ploeg en heb er gespeeld tot mijn 34^ste. Ik heb gedurende al die jaren eigenlijk op alle posities gespeeld behalve in het doel. Op het einde ben ik zelf nog even speler/trainer geweest van het eerste elftal!”

 

Noel Serroels (8/12/1936): “Ik ben beginnen voetballen op mijn 12^de bij de juniors van den Olympic en ik debuteerde in 1952 (Noel was toen 16 jaar) als centerfoor in het eerste elftal van Olympic Ingelmunster. Ik ben op mijn 27^ste (speelde toen bij Hulste Sportief) gestopt met voetballen omwille van familiale redenen.”

 

Viel er toendertijd al wat te verdienen met 'de voetbal'?

 

Gaspar: “nen worst en nen boterham kregen we toen”

Noel Serroels: “normaal niet al werd er op een uitzonderlijke keer al eens 100 frank beloofd om te winnen”.

Noel Vanthournout herinnert zich nog een wedstrijd in 1^ste provinciale waarbij Molensport tegen de leider moest aantreden en door de 2^de gerangschikte bij winst een aanmoedigingspremie werd aangeboden van 1.000 frank. Iedereen zette uiteraard een tandje bij en bij een 1-1 stand werd een strafschop gefloten ten voordele van Molensport. “We verheugden ons al op die grote premie, maar Roger Denolf miste die wel zekers.”

 

 

 

Meest opmerkelijke seizoen?

 

Het seizoen 1956 - 1957 kan in de geschiedenis van het Ingelmunsterse voetbal als één van de meest merkwaardige beschouwd worden. In de Beker van België wipte den Olympic eerst FC Izegem uit de Beker, schakelde vervolgens SV Waregem (toen 3^de klasse) uit met 1-2 om vervolgens uit te komen tegen het grote Club Brugge. Noels Serroels: “Ja (glundert), dat herinner ik me nog heel goed want ik scoorde tegen Club-doelman Fernand Boone maar we verloren oliknog met 1-5.

Olympic Ingelmunster speelde later op het seizoen ook nog kampioen in 2^de provinciale en promoveerde naar 1^ste, Molensport daarentegen tuimelde net dat seizoen uit 1^ste provinciale.

 

 

Hoe kijken jullie naar de nieuwe voetbalploeg SV Ingelmunster?

 

Gaspar: “Ik vind het een goede zaak dat er terug voetbal is Ingelmunster” waarbij Noel Vanthournout inpikt “Natuurlijk, een gemeente als Ingelmunster moet een eigen voetbalploeg hebben en je ziet dat er weer veel volk op afkomt” waarop Noel Serroels aanvult “Inderdaad maar vroeger kwam er ook veel volk kijken hé!” In de hoogdagen van beide clubs waarin Molensport in 1954 kampioen speelde en Olympic vice-kampioen waren de derby’s tussen beide ploegen natuurlijk het sportevenement van het jaar. Gaspar: “Toen kwam er zeker 2.000 man kijken hoor! Het publiek stond in rijen achter elkaar en er werden vlaskarren aangevoerd (tribunes waren er nog niet) zodat meer mensen de wedstrijden goed konden zien.” (en we zagen de ogen bij de 2 Noels ook fonkelen toen ze terug dachten aan die schitterende tijd). Noel Serroels repliceerde gevat: “Eigenlijk is het volk pas beginnen minderen van zodra meer mensen over een auto beschikten en ipv naar de lokale voetbalwedstrijden te gaan kijken, ze naar Club Brugge, ... e.a. konden gaan kijken.”

 

Hoe keken jullie naar de fusie tussen beide clubs?

 

Noel Serroels: “Ja, dat was ’t één en ’t ander want als je bij Molensport speelde kon je vroeger maar beter niet in onze straat passeren! Zo groot was de rivaliteit tussen beide clubs.”

 

Gaspar: “Joa’t, da’s woar” en Noel Vanthournout voegde er nog aan toe: “We weten er het fijne niet van maar het was zeker beetje onder het impuls van toenmalig burgemeester Camiel Verhamme. In 1961 moesten wij (Molensport) op het einde van het seizoen samen met de spelers van den Olympic een internationaal tornooi gaan spelen in Wateringen (Nederland). Kunt ge u dat inbeelden? Twee rivaliserende clubs uit Ingelmunster die dan plots moeten samen spelen in één elftal! Het was een soort test om te weten of dit wel zou lukken." Noel Serroels: “en wonnen dan nog dat tornooi ook, waar er zeker ploegen waren uit 6 verschillende landen”.

 

Zo was ook op het veld de basis voor de fusie gelegd en werd er vanaf het seizoen 1961-1962  gespeeld onder het stamnummer 1574 van SV Olympic Ingelmunster dat vanaf dan onder de naam Koninklijke SV Ingelmunster door het leven zou gaan. Opmerkelijk te vermelden dat het eerste seizoen hun wedstrijden afwisselend op beide terreinen werden gespeeld en dat alle spelers van Molensport Ingelmunster zich aansloten bij de fusieclub, die in haar eerste seizoen trouwens al meteen kampioen speelde en promoveerde naar 1^ste provinciale.

 

Eerbetoon

 

Als eerbetoon aan zowel Olympic Ingelmunster als Molensport Ingelmunster speelt het huidige SV Ingelmunster haar thuiswedstrijden in de kleuren van Olympic (rood/geel) en de uitwedstrijden in de kleuren van Molensport (blauw/wit).

 

 

 

Bronnen: Gaspar Geldof, Noel Vanthournout, Noel Serroels en het naslagwerk “Ingelmunster 50 jaar voetbal” van Silveer Verschuere.

 

Lees ook Geschiedenis van het voetbal in Ingelmunster